بر اساس تعريف‌هاي مختلف تربيت، عرصه‌ي تربيت اخلاقي مهم‌ترين عرصه در بحث تربيت است. اهميت تربيت اخلاقي به اين دليل كه با رفتارهاي اختياري انسان سر و كار دارد، بسيار مورد توجه است. رفتار انسان به دليل تاثيرگذاري فراوان بر زندگي فردي و اجتماعي، بايد در جهتي هدايت شود كه تامين‌كننده‌ي سعادت بشر باشد. نقش روش‌هاي تربيتي، مباني انسان‌شناختي آن و عرضه‌ي الگويي روشن از تربيت اخلاقي در تامين اهداف اخلاقي و كارآمد نمودن مدل تربيتي اسلام از ديرباز مورد توجه انديشمندان اسلامي بوده است. كتاب حاضر حاوي مباحثي است در حوزه‌ي تربيت اخلاقي كه به مناسبت‌هاي گوناگون توسط دكتر عباسعلي شاملي مطرح شده‌اند. نگارنده در كتاب علاوه بر معرفي شاخص‌هاي اصلي در روش‌شناسي پژوهش‌هاي ديني و برخي از بنيان‌هاي انسان‌شناختي در تربيت اخلاقي اسلام به معرفي الگويي از تربيت اخلاقي اسلام و چالش‌هاي پيش روي آن مي‌پردازد. تبيين مفهوم‌شناختي دو قلمروي تربيت ديني و تربيت اخلاقي، نقد رويكرد فرانوگرايي در تربيت اخلاقي با استفاده از سيره‌ي علوي، و معرفي پيش‌نيازهاي بهينه‌سازي ارتباطات تربيتي با فراگيران از ديگر مباحث كتاب است.