با پيشرفت بشر در علوم مختلف، به تدريج داروهاي شيميايي ساخته و در درمان‌ به كار گرفته شد. گسترش و كاربرد داروهاي شيميايي به گونه‌اي بوده كه اين مواد به تدريج جايگزين روش‌هاي درماني قديمي شده‌اند. داروهاي شيميايي اگرچه اغلب تاثير به‌سزايي در بهبود بيماري‌ها دارند و موجب تسريع سير درمان مي‌شوند، اما مشكلاتي را نيز به همراه دارند. امروزه محققين علوم پزشكي در تلاش هستند با بهره‌گيري از روش‌هاي درماني ديگر، مشكلات ناشي از مصرف داروهاي شيميايي را از طريق كاهش مقدار داروي مصرفي يا از طريق جايگزيني روش درماني جديد به حداقل برسانند. چنين درمان‌هايي به طور كلي با عنوان طب مكمل و جايگزين مطرح مي‌شوند. طب مكمل و جايگزين، روش‌هايي درماني را شامل مي‌شود كه خارج از مسير اصلي علم پزشكي قرار دارند و به طور عمده بر مشاهدات و اسناد قديمي استوارند. زماني كه اين روش‌ها جايگزين روش‌هاي درماني رايج گردند طب جايگزين ناميده مي‌شوند و در صورتي كه در كنار روش‌هاي درماني رايج به‌كار روند از آن‌ها به عنوان طب مكمل تعبير مي‌شود. طب مكمل جايگزين شامل گستره‌ي وسيعي از روش‌هاي درماني است كه از اين ميان مي‌توان به طب گياهي، هومياپاتي، طب سوزني، كايروپراكتيك، رايحه‌درماني، و ناتوروپاتي اشاره كرد. مجموعه‌ي حاضر به بررسي يكصد بيماري و شرايط طبي رايج اختصاص دارد. در كتاب پس از بررسي هر بيماري به ارزيابي علايم و نشانه‌ها، علل و عوامل ايجادكننده‌ي آن، اقدامات پزشك به منظور تشخيص، و راه‌كارهاي درماني مختلف آن بيماري پرداخته است.