امروزه در تدوين راهبرد مذاكرات عضويت در سازمان جهاني تجارت، عواملي چون شناخت اصول حاكم بر سازمان و موافقت‌نامه‌هاي تجاري آن، تبيين اهداف و موضوعات مورد مذاكره، تبيين مراحل مختلف مذاكرات، تركيب مذاكره‌كنندگان و روش‌هاي مذاكراتي، نقشي اساسي دارند. سياست خارجي ايران براي افزايش قدرت و وجهه‌ي بين‌المللي كشور، عضويت در اين سازمان را به منزله‌ي يكي از اهداف خود پي‌گيري مي‌كند. نگارنده در كتاب حاضر نخست به بررسي عملكرد سازمان ظرف 12 سال گذشته مي‌پردازد و طي آن مذاكرات تجاري بين‌المللي و تاثيرات آن را پس از تشكيل سازمان جهاني تجارت بررسي مي‌كند. سپس ضمن ارزيابي راه‌هاي مشاركت و تاثيرگذاري بر روند تصميم‌گيري در اجلاس‌ها و كنفرانس‌هاي بين‌المللي اقتصادي و تجاري، استراتژي‌ها و روش‌هاي مذاكراتي را در اركان و آژانس‌هاي تخصصي سازمان ملل و سازمان جهاني تجارت مطرح مي‌سازد. در پايان نيز با توجه به خواست ايران براي عضويت در اين سازمان، پيشنهادهايي را براي مذاكرات الحاق ايران عرضه مي‌كند.