نويسنده در اين كتاب ضمن توصيف پوشاك قشرهاي مختلف اجتماعي در ادوار باستاني ايران (ماد، هخامنشي، اشكاني، و ساساني) تلاش كرده تا شرايط اجتماعي و اقتصادي حاكم را تبيين كند. وي ضمن بررسي ساختاري اين موضوع در چهارچوب تاريخ هنر و دقت در ظرافت‌هاي باستان‌شناختي و زيبايي‌شناختي، سعي در شناخت برخي جوانب جامعه‌شناختي و انسان‌شناختي مردمان آن دوران دارد. تاكيد ويژه‌ي نويسنده هم‌چنين بر لباس نظامي در دوره‌هاي مختلف است. به اعتقاد وي لباس‌هاي جنگي از سلاح‌هاي هر عصر، كه همراه آن لباس‌ها به كار مي‌رفت، تفكيك‌ناپذيرند، به همين دليل در كنار معرفي و توصيف لباس‌هاي نظامي به سلاح‌هاي مورد استفاده نيز اشاره كرده است. لباس زنان و روحانيون، دو دسته‌ي ديگر از پوشاك ايرانيان است كه در دوره‌هاي مختلف بررسي شده‌اند. بخشي از كتاب نيز به بررسي وضعيت پوشاك در ادوار پيش از تاريخ (دوره‌ي عيلامي‌ها، بابلي‌ها، آشوري‌ها و ديگر اقوام مرتبط با فلات ايران) اختصاص دارد. نويسنده در بررسي خود از داده‌هاي باستان‌شناسي چون سكه، نقش برجسته، نقاشي، مجسمه‌، مهر و هم‌چنين منابع مكتوب بومي و غيربومي سود برده است.