اكولوژي سيماي سرزمين از شاخه‌هاي اكولوژي كاربردي است كه بحث‌هاي علمي مربوط به آن در دهه‌ي 1980 ميلادي مطرح شدند و در دهه‌ي 1990 به سرعت افزايش يافت. سپس اكولوژي ناحيه‌هاي بزرگ ناهمگن سيماي سرزمين يا به بيان ساده‌تر چيدمان‌هاي سرزمين به طور گسترده مورد استقبال قرار گرفت. بحث‌هاي مربوط به اكولوژي سيماي سرزمين در مقياس فضايي مطرح مي‌شوند و تمركز آن بر ايجاد انسجام ميان انسان با طبيعت است. كاربرد آن در هر نوع سيماي سرزمين، از شهر تا مرتع و جنگل و توندرا، قابل اجرا است. كاربرد اين اصول ضمن سادگي مي‌تواند منجر به طراحي‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي منسجم، كاهش ميزان پهروشدگي (انقطاع) و فرو افت سيماي سرزمين اطراف شود. گذشته از آن ديدگاه‌هاي اكولوژي سيماي سرزمين با طرح راه حل‌هاي ميان بخشي به حل مشكلات زيست‌محيطي و اجتماعي در طراحي و برنامه‌ريزي مي‌انجامد. كتاب حاضر در اين راستا نگاشته شده و به اصول اساسي اكولوژي سيماي سرزمين اختصاص دارد و به طور تخصصي براي طراحان و برنامه‌ريزان سيماي سرزمين و كاربردي زمين كاربرد دارد.