fiogf49gjkf0d
لوكيوس آنايوس سنكا در حدود سال 4 ق . م در اسپانيا زاده شد. آداب سخنوري را نزد چند استاد آموخت و مدت زماني نيز با موفقيت به حرفه‌ي وكالت پرداخت. وي در مقام خطيب به چنان جايگاهي رسيد كه حسادت امپراتور كاليگولا را برانگيخت. او معلم نرون بود و آن متانت و فرزانگي كه در آغاز حكومت نرون مي‌بينيم از تاثيرات آموزش‌هاي اين فيلسوف است. از سنكا نوشته‌هاي ادبي و فلسفي بسياري برجاي مانده و او را از بزرگ‌ترين فيلسوفان رواقي رم مي‌دانند. در عرضه‌ي تراژدي، سنكا پيرو ائوريپيدس بود و از نويسندگان رمي نيز تاثير پذيرفته است. نمايش‌نامه‌نويسان دوران رنسانس سنكا را آموزگار خويش مي‌دانستند. سنكا در 65 م به فرمان نرون خودكشي كرد. تراژدي زنان تروا داستان غم‌بار مصائبي است كه بعد از شكست تروا دامن‌گير زنان اسير اين شهر شد. زنان تروا را بهترين تراژدي سنكا مي‌دانند. در اين نمايشنامه زبان سنكا، شعري است و او با چنين زباني زشتي و تباهي جنگ و پوچ بودن افتخارات فاتحان و نيز شجاعت و متانت انسان‌ها را در برابر مرگ ناگريز و پاسداري از حيثيت آدمي در برابر غرور و قساوت فاتحان را به تصوير مي‌كشد. سنكا آموزه‌هاي فلسفه‌ي رواقي را در نگرش شخصيت‌ها جاي داده و از اين‌رو است كه آن‌ها شباهتي به هم‌نامان خود در تراژدي‌هاي يوناني ندارند.