چرا جان وين، چارلي چاپلين يا آلن لد، در پايان پاره‌اي از فيلم‌هاي خويش، تك و تنها، پاي پياده، سوار بر اسب يا ماشين، در مسيري خاكي يا جاده‌اي بياباني جانب افق را مي‌گيرند؟ چرا از دهه‌ي 1950 به بعد، زن‌هاي موطلايي در فيلم‌هاي هاليوود، تقريبا هميشه نقش مثبت دارند، در حالي كه زن‌هاي مو مشكي، به ايفاي نقش‌هاي منفي متمايل‌اند؟ يا چرا زوج‌هاي سينمايي بر فراز تپه‌ها يك‌ديگر را در آغوش مي‌گيرند؟ جاده، راه نهايي، خوشبختي، استقلال و دموكراسي، ايمان به زندگي و آينده، همگي در زمره‌ي درون‌مايه‌هاي اساسي ايدئولوژي آمريكايي هستند. اين درون مايه‌ها با پيدايش كشور آمريكا به وجود آمدند و در عرصه‌ي تاريخ، تحول يافتند. اين درون‌مايه‌ها زيربناي تفكري اين كشور را تشكيل مي‌دهند و مي‌توان آن‌ها را در كليه‌ي شيوه‌ها و صور بياني آمريكايي مشاهده كرد. در كتاب حاضر درون‌مايه‌هاي مثبت و اساسي ايدئولوژي آمريكا بررسي شده است؛ در كتاب، مطالعه‌ي درون‌مايه‌هايي همت گمارده شده كه دايما در فيلم‌هاي آمريكايي تكرار مي‌شوند، بي آن كه در درازمدت تغييري در آن‌ها وارد شود و اغلب آن‌ها ريشه در سرآغاز پيدايش سينمايي اين كشور دارند.