جريان انديشگي سياسي در تاريخ و جهان اسلام و ايران، فراي جريانات و مذاهب به ويژه شيعه و سني، از حيث فكري سياسي با نگرش‌هاي گوناگون انجام پذيرفته است. مهم‌ترين گرايش‌هاي عمده و اصلي در دوره‌ي شكوفايي انديشگي و مدني، به ويژه در قرون 4 و 5 هـ . ق عبارت‌اند از: گرايش‌هاي فلسفي سياسي، فقهي سياسي، اجتماعي سياسي و مديريت عملي سياسي يا سياست‌گذاري. گرايش فلسفه‌ي سياسي، در گستره‌ي ساختار و سير انديشگي سياسي، بسان بنياد انديشه و انديشه‌ورزي سياسي و زيربناي ساير گرايش‌هاي فكري سياسي محسوب مي‌گردد. اين گرايش فكري سياسي به منزله‌ي پشتوانه‌ي نظري و علمي گرايش عملي و عيني سياسي ايرانيان و در راستاي آن، از پگاه تاريخ و در جهان ايراني، پيشينه و ريشه‌هايي بس گسترده داشته است. "حكمت جاويدان" كه آميزه‌اي از آموزه‌هاي حكمت ديني و حكمت عقلي و فلسفي و حكمت سياسي محسوب مي‌گردد، از مهم‌ترين ويژگي‌هاي قوم و سرزمين ايران است. هم‌چنين در دوران اسلامي ايران نيز حكيم ابونصر فارابي ـ قرن 4 هجري ـ موفق به تجديد، بازپردازي و سرانجام تاسيس نظام نظريه‌ي فلسفه‌ي سياسي در ايران و جهان اسلام گرديد. موضوع كتاب حاضر، گرايش فلسفي سياسي در تاريخ و جهان اسلام و ايران است. دست‌آوردهاي پژوهش در كتاب مي‌تواند پيشينه و پشتوانه‌ي تبيين نظري، ترسيم عملي و تحقق توسعه‌ي مادي و اقتصادي، توامان با تعادل سياسي و اجتماعي و در راستاي تعالي معنوي و فرهنگ ملي و اسلامي را در چشم‌انداز بيست‌ساله‌ي جمهوري اسلامي ايران باز نماياند. زيرا هدف از تاليف كتاب، دست‌يابي به دريافت فلسفي سياسي متفكران اسلامي و تبيين چيستي و چگونگي يا شناسايي ماهيت پديده‌ها و واقعيت پديدارهاي سياسي و سير و ساختار رهيافت فلسفي سياسي و به ويژه نگرش نظري و گرايش عملي در تاريخ و جهان ايران و اسلام است.