fiogf49gjkf0d
يكي از تواريخ عمومي مهم عصر صفوي، كه در فاصله‌ي سال‌هاي 944 تا 957 هـ . ق و در زمان سلطنت شاه تهماسب صفوي نگارش يافته، "لب التواريخ" اثر امير يحيي پسر عبداللطيف سيفي حسني (يا حسيني) قزويني است. اين كتاب در چهار بخش نگاشته شده و تاريخ ايران از عصر سلسله‌ي اساطيري پيشداديان تا دوره‌ي صفويان را دربردارد. عصر پيش از اسلام به چهار فصل تقسيم مي‌شود و به سلسله‌هاي پيشداديان، كيانيان، ملكوك الطوايف (اشكانيان) و ساسانيان اختصاص دارد. اين بخش بسيار مختصر است و تقريبا به ذكر نام پادشاهان هر سلسله حكومت هريك يا مهم‌ترين حادثه‌ي عصر آن‌ها محدود مي‌شود. رخدادهاي عصر خلفاي راشدين، خلافت امويان و عباسيان و خاندان‌هاي حكومت‌گري چون صفاريان، غزنويان، سامانيان، آل بويه، سلجوقيان، اتابكان و خوارزمشاهيان، اسماعيليان و حكومت‌هاي محلي نواحي مختلف چون فارس و كرمان و آذربايجان از ديگر مطالب كتاب به شمار مي‌رود كه بسيار مختصر به هريك اشاره شده است. ورود مغولان به ايران و حكومت‌هاي جانشينان چنگيز (ايلخانيان مغول و تيموريان) تا به قدرت رسيدن صفويه نيز بخش‌هاي پاياني كتاب را تشكيل مي‌دهد. در انتهاي كتاب نيز شعرهايي از سلمان ساوجي در ستايش خواجه غياث‌الدين محمد وزير آمده است. تصحيح حاضر از روي نسخه‌هاي موجود در كتابخانه‌ي مركزي دانشگاه تهران (سه نسخه) صورت گرفته است.