احمد بن محمد بن يحيي ملقب به فصيح خوافي (845-777 هـ)، كه سابقه‌ي خدمت در دربار تيموري و ارتباط با شاهرخ گوركاني را دارد، در شهرهاي مختلفي چون كرمان، هرات، تبريز و سمنان به امور ديواني پرداخته و "مجمل فصيحي" از جمله آثار اوست. كتاب حاضر تصحيح ديگري از مجمل فصيحي، يكي از تواريخ نگاشته شده در عصر تيموري، است كه از زمان هبوط آدم آغاز مي‌شود و تا عصر نويسنده (سده‌ي نهم هجري) ادامه مي‌يابد. مطالب كتاب در سه بخش كلي گنجانده شده‌اند. بخش اول، كه عنوان "مقدمه" دارد، رخدادهاي تاريخي را از زمان هبوط آدم تا زمان ولادت پيامبر اسلام (ص) دربردارد. بخش دوم از ولادت حضرت محمد تا زمان هجرت ايشان را پوشش مي‌دهد كه حدود پنجاه و سه سال را شامل مي‌شود. بخش سوم نيز از هجرت پيامبر تا عصر زندگي نويسنده (سال 845 هـ) را دربرمي‌گيرد. اين بخش بيش‌ترين حجم از كل كتاب را تشكيل مي‌دهد. كتاب حاضر جلد اول از دوره‌ي سه‌جلدي "مجمل فصيحي" است كه افزون بر بخش‌هاي اول و دوم، از بخش سوم نيز تا سال 294 هـ . ق را دربرمي‌گيرد. فصيحي بر خلاف بسياري از نوشته‌هاي تاريخي آن عصر و پس از آن كه با عبارت‌پردازي و آرايه‌هاي ادبي فراوان به ضبط وقايع و حوادث پرداخته‌اند. حوادث را با كم‌ترين كلمات و به كوتاه‌ترين صورت ممكن در ضمن وقايع هر سال بيان كرده و از آوردن عبارات منشيانه دوري جسته است. هم‌چنين از به كارگيري صنايع ادبي و لغات مهجور تا حد امكان ابا داشته است. نثر كتاب در همه‌جا ساده و موجز و در برخي موارد همراه با ابيات فارسي و عربي است.