هنر تئاتر و اجراي نمايش در برابر تماشاچيان تاريخچه‌اي طولاني دارد. اين هنر مانند برخي هنرهاي ديگر در رويدادهاي مختلف توسط افراد مختلف محكوم يا تشويق شده است. نگارنده در كتاب حاضر به بررسي تاريخچه‌ي اين هنر و دگرگوني‌هاي آن در دوره‌هاي مختلف در فرانسه مي‌پردازد. وي نخست ساختار تئاتر در ژانر دراماتيك را در دو بخش ساختار بيروني شامل نمايش و صحنه و ساختار دروني از جمله شخصيت‌ها، محل نمايش، محدوديت‌ها، و بازده‌ي كار بررسي مي‌كند. سپس تئاتر يونان را به منزله‌ي مبدا نمايش و ساختار تراژدي‌ها ارزيابي و در ادامه به وضعيت تئاتر در دوره‌هاي مختلفي چون دوره‌ي ميانه، عصر رنسانس، سال‌هاي 1800-1791 و 1914 به بعد اشاره مي‌كند. در هريك از اين دوره‌ها نوع خاصي از تئاتر از جمله تئاتر مذهبي، كمدي، تراژدي، كلاسيك و رمانتيك رواج داشته‌اند كه نگارنده آن‌ها را بررسي و در بخش‌هاي مختلف برخي از چهره‌هاي برجسته چون ساموئل بكت، زان فرانسيت رگنارد و پيركرنيل و سبك هريك را معرفي مي‌كند.