اين كتاب به تشريح نظام اجتماعي، نظم و تربيت عمومي ايران و آيين و آداب ايرانيان در زمان ساسانيان اختصاص دارد. نويسنده افزون بر طبقات چهارگانه‌ي جامعه‌ي ايران عصر ساساني و زيرشاخه‌ي هريك، هم‌چنين تقسيمات اشراف و بزرگان به وضعيت خانواده، مساله‌ي ازدواج و انواع آن در دوره‌ي مذكور مي‌پردازد. بخشي از كتاب نيز به سازمان اداري شاهنشاهي ساساني و مناصب موجود در آن و هم‌چنين ديوان‌هاي مختلفي چون امور اقتصادي و ماليات، نظام سپاهي‌گري و امور مذهبي اختصاص دارد. ويژگي‌هاي حكومت مركزي در عصر ساساني و بحث تمركز اين قدرت، كه نقطه‌ي اختلاف دوره‌ي ساساني و عصر اشكانيان است، هم‌چنين رابطه‌ي پادشاه با مردم قلمرواش مطالبي است كه يك بخش از كتاب را به خود اختصاص داده است. رسوم درباري و فعاليت‌ها و سرگرمي‌هاي مرسوم از ديگر مطالب كتاب به شمار مي‌رود. در بخش پاياني كتاب نيز به صفات مشخصه‌ي ايران عصر باستان از حيث معنويات و آداب و رسوم اشاره مي‌شود. كتاب هم‌چنين داراي پيوستي است كه در آن متن پهلوي "نامه‌ي تنسر" و مجهولات آن از لحاظ زمان نگارش بررسي شده است.