هنريك ايبسن از نمايش‌نامه‌نويسان قرن نوزدهم ميلادي است. وي اهل كشور نروژ مي‌باشد و با وجود زندگي در دوران پرتلاطم و نوگراي قرن نوزدهم در تمام آثارش، تعالي شرايط انساني و نفرت از پديده‌هاي زشت و عفن انساني، انگيزه‌ي بزرگ تداوم راه او هستند. از اين رو، در تداوم راهش از دستاوردهاي نوين دوران خود، در قلمرو ادبيات، هنر، فلسفه و علوم به بهترين وجه بهره مي‌جويد تا آرمان‌هايش را بهتر بيان كند و همه‌چيز به شكلي انكارناپذير عناصري مي‌شود در خدمت كمال‌طلبي او. ايبسن در هرچيز آن حقيقتي را جست‌وجو مي‌كند كه امكان حقوق از دست رفته‌ي انسان را به نمايش مي‌گذارد. در كتاب حاضر زندگي و آثار هنريك ايبسن بررسي شده است. كتاب در دو بخش با عنوان‌ فراسوي متن و فراسوي شگرد تنظيم شده است. در بخش اول، تاثير دوران كودكي و جواني ايبسن، با تاكيد روي يادداشت "خاطرات كودكي" و تعدادی از نامه‌ها و شعرهايش، بر روي نمايش‌نامه‌هايش شناسانده شده است. هم‌چنين براي شناخت بهتر انديشه‌ي ايبسن يا آثارش، به انديشه‌ي فيلسوفاني چون سورن‌ كيركه‌گور، فردريك نيچه و... يا به چند كتاب يا وقايع دوران زندگي او، ارجاع شده است. در بخش دوم نیز نمايش‌نامه‌هاي ايبسن و آن‌هايي كه در تبعيد و در سال‌هاي آخر عمر خود نوشته است، از ديدگاه ساختارگرايي و شالوده‌فكني بررسي شده است.