در تمام جهان، درها و دروازه‌ها، به منزله‌ي نمادي از فاصله‌، حريم و ممنوعيت هستند. در سرزمين ايران، درها علاوه بر موارد ذكر شده همواره، زمينه‌ و بومي بودند براي كار هنري، شكل درها در دوره‌هاي مختلف تاريخي از عصر ساسانيان تا دوره‌ي سلجوقيان هريك به گونه‌اي بوده است. در زمان صفوي، درهاي تزئيني منبت‌كاري و روي آن‌ها از مينياتور استفاده شده است. در دهه‌هاي بعد استفاده از عناصر گل و مرغ و بعدتر، گل‌هاي فرنگي سبك اروپايي روي درها كاربرد داشته‌اند. درهاي ايراني با شكلي ديگر نيز نمايانگر زندگي و اعتقادات مردم زمان خويش هستند؛ درهايي كه بر پيشاني آن‌ها آيات الهي و قرآني حك شده است؛ درهايي كه با گونه‌هاي نرينه و مادينه تزئين شده‌اند؛ درهاي ساده و كوچك و معمولا يك لنگه‌ي روستايي با زيبايي ساده و خام و بدوي خويش كه به نظر مي‌رسد پنهان‌گر داستان‌هاي رنج و اندوه‌هاي زندگي دشوار اهل خانه‌اند. در كتاب حاضر انواع درهاي ايراني باكوبه‌ها، كلون‌ها و تزيين‌هاي گوناگون به تصوير كشيده شده است. كتاب به دو زبان فارسي و انگليسي به چاپ رسيده است.