هيچ‌كس نمي‌تواند از حقوق طبيعي، استعداد به كار گرفتن آزادانه‌ي خرد خويش و داوري درباره‌ي همه‌چيز را به ديگري انتقال دهد يا به زور از آن چشم بپوشد. زيرا اين‌ها، حقوق خصوصي افراد هستند؛ حقوقي كه هيچ‌كس، حتي اگر بخواهد، نمي‌تواند از خود سلب كند. در اين راستا، حق آزادي بيان فراگيرترين شكل آزادي است و با تمام اشكال آزادي فردي در ارتباط مي‌باشد، اين آزادي هم آزادي بيان معنوي، فكري و علمي را دربرمي‌گيرد و هم تمام اشكال بيان مادي و علمي را پوشش مي‌دهد و از جمله حقوق مطرح در نظام حقوق بين‌الملل و به نوعي نيز در اسلام مي‌باشد كه داراي پشتوانه‌ي تاريخي قوي است و در جاي‌جاي تاريخ، حماسه‌هاي درخشان براي احراز، اثبات و تحقق اين حق و آزادي انجام پذيرفته است. آزادي يك واقعيت است كه آدميان به صرف انسان بودن واجد آن هستند. نگارنده در كتاب حاضر آزادي بيان را از ديد حقوق بين‌الملل با توجه به اسناد بين‌المللي مربوط و آراء و نظريات انديشمندان و فقهاي اسلامي بررسي كرده و به تفصيل به بيان تاريخچه‌، مفهوم حق و آزادي، مباني غيرديني آزادي بيان، مصاديق آزادي بيان در نظام بين‌المللي حقوق بشر و... پرداخته است.