انسان علاوه بر آموزش‌هاي گفتاري و نوشتاري نياز دارد تا روح و روان خويش را تحت تعليم آموزه‌هاي مربيان الهي قرار دهد و بر آن اساس به كارهاي خوب عمل نموده و از كارهاي ناشايست دوري گزيند تا نيروي سخن دروني‌اش شكوفا شود. از اين شكوفايي با نام "كلام"؛ ياد مي‌شود. كلام، امانتي است كه از جانب پروردگار جهان به آدم (ع) رسيده است؛ سخنان و الفاظ منظم و آراسته‌اي است كه از معاني ژرف فطري سرچشمه مي‌گيرند؛ و وسيله‌اي است براي هدايت و ايجاد ميل و كشش به سوي خوبي‌ها در نهايت رشد و كمال. كتاب حاضر حاوي كلام‌هايي عرفاني با برخي از اين مضامين است: ضرورت توكل بر خدا؛ اهميت برپا داشتن نماز؛ لزوم ذكر خداوند؛ عمل به دستورات قرآن؛ كسب توفيق الهي از طريق كاستن رنج و درد ديگران؛ و پرهيز از هواهاي نفساني.