پژوهشي است فلسفي عرفاني در باب ماهيت عشق و محبت از ديدگاه شيخ اشراق، ابن سينا و ملاصدرا سه متفكر برجسته اسلامي. اين پژوهش در 2 بخش و چند فصل و يك خاتمه تحرير و تنظيم شده است: در بخش نخست مبادي بحث عشق، تعاريف، اصطلاحات و معرفي اجمالي مكاتب مشاء و اشراق و حكمت متعاليه پرداخته است. در بخش دوم از اين مجموعه مسائل عشق تحت، 7 فصل در عناوين زير شرح شده است: معنا و ماهيت عشق، منشأ عشق، اقسام عشق، سريان عشق در عالم، تقابل يا تعاضد عقل و عشق، فطري بودن عشق و عشق در خداوند. سپس مؤلف در خاتمه يك استناج كلي از مجموعه مباحث ارائه كرده است. نويسنده نتيجه گرفته كه اين سه مكتب به تعريف‌ناپذيري عشق معتقد بوده و ادراك را در دو حوزه شناخت حصولي و حضوري مطرح مي‏كنند اما روشهاي آنها در تبيين عشق متفاوت است.