"فصول الحكم" كتابي است به زبان عربي، در بيان حكمت ذوقي صوفيه، تاليف "محيي الدين ابن عربي". اين كتاب شامل اصول عرفان و تعاليم وي در وحدت وجود است. ابن عربي اين كتاب را به دنبال خوابي كه ديده، در سال 627 هـ . ق تاليف كرده است. وي مدعي بود كه پيامبر (ص) درخواب بر وي املا كرده است. فصول الحكم 27 فصل دارد و هر فصل منسوب به يكي از پيامبران چون آدم، شيث، نوح، ابراهيم و ديگران مي‌باشد. اين كتاب از بهترين آثار ابن عربي است و در تصوف و در عقايد و آراي صوفيه‌ي بعد از او تاثير بسياري داشته است. ابن عربي در اين كتاب از قرآن، حديث و كلام، حكمت مشايي و اشراق و نيز از مصطلحات قدماي صوفيه استفاده كرده است. كتاب پيش رو يكي از شرح‌هاي فصوص الحكم است كه توسط داوود بن محمود بن محمد قيصري رومي نوشته شده است.گردآورنده در اين كتاب، نخست بسياري از شرح‌هاي مربوط به فصوص الحكم را معرفي و نقد مي‌كند و در ادامه براي مقابله و تصحيح شرح قيصري چند نسخه‌ي معتبر ديگر را نيز معرفي مي‌كند. وي سپس به متن عربي شرح قيصري مي‌پردازد.