"اسكار وايلد" شاعر، نويسنده و طنزنويس انگليسي در سال‌هاي 1854 تا 1900 م بود. هنگام تحصيل در آكسفورد، هم به برجستگي در تحصيل و هم به خارج از متعارف بودن در لباس، سليقه و رفتارش شهرت داشت. وايلد كه تحت نفوذ تعليمات جمال‌شناسي جان راسكين و والتر پيتر قرار گرفته بود خود، مركز گروهي شد كه زيبايي و جمال را تنها به خاطر خود آن مي‌ستودند و همين موضوع باعث شد كه او و ديگر مبلغان "هنر به خاطر هنر" در مجله‌ي پنج و در "اوپرتي" ساخته‌ي گيلبرت و ساليون، استهزا شوند. نخستين اثر چاپ‌شده‌ي وايلد، اشعار (1881) او اهميت پيدا كرد. او پس از ازدواج به نوشتن مقالات در نشريه‌هاي متناوب مشغول شد ولي عالي‌ترين نبوغ وايلد را مي‌توان در نمايش‌نامه‌هايش يافت كه از جمله آن‌ها عبارت‌اند از: "زني بي‌اهميت"، "شوهر دلخواه"، "بادبزن خانم ويندرمر" و "اهميت جدي بودن". اين كمدي‌ها، بسيار زيركانه و داراي لطيفه‌ها و نغزهاي پرمعني بود. وايلد مدتي را به دلايلي در زندان سپري كرد. زندان الهام‌بخش مشهورترين اشعارش، "قصيده‌ي زندان ردينگ" و دفاعيه‌اي به نام "دپروفونديس" شد. او پس از آزاد شدن از زندان، تا پايان عمر در فرانسه زيست در حالي كه دچار بيماري بود. وايلد در سال 1900 در اثر بيماري "مننژيت مغز" درگذشت. نگارنده، كتاب حاضر را به شرح زندگي اسكار وايلد اختصاص داده كه به همراه تصاويري چند به چاپ رسيده است.