امام در لغت به معناي پيشوا و مقتدا آمده است، يعني كسي كه مردم در همه‌ي كارهاي خويش از او پيروي مي‌كنند. از نظر شيعه امامت از اصول دين به حساب مي‌آيد. آن‌ها امامت را خاص علي ابن ابي‌طالب و اولاد وي مي‌دانند. نگارنده در كتاب حاضر نخست به مساله‌ي امامت، ولايت و خلافت پرداخته و سپس جاي‌گاه امام در عقايد شيعه، نحوه‌ي رهبري ديني و سياسي، ولايت تكويني و نقش امام در جهان هستي را با استناد به نهج‌البلاغه بيان كرده است. وي در ادامه وظيفه‌ي امت در قبال امام، ويژگي‌هاي امام و تعيين امام، اهميت و لزوم اين تعيين را با استناد به آيات و احاديث بازگو كرده است. مساله‌ي امام علي (ع) و سياست، مشكلات حكومتي امام علي (ع) در دوران خلفاي سه‌گانه‌ و پس از آن در دوران حكومت خويش را مطرح ساخته و خطبه‌هايي از نهج‌البلاغه و نيز احاديثي درباره‌ي سياست و حكومت عرضه كرده است. نيز به امامت فرزندان علي (ع) ـ حسن (ع) و حسين (ع) ـ شرايط زماني هريك و نحوه‌ي برخورد آنان با مخالفان اسلام پرداخته و آن‌گاه ديگر امامان شيعيان از امام سجاد (ع) تا امام مهدي (عج) را معرفي و زندگي، روش مبارزه با مخالفان، امامت، موقعيت، ويژگي‌ها و در برخي موارد نحوه‌ي شهادت ايشان را بررسي كرده است. بخش پاياني كتاب نيز به مبحث قيام و انقلاب امام مهدي (عج) از ديدگاه فلسفه‌ي تاريخ، معنا و ويژگي‌هاي انتظار، مهدويت در نهج‌البلاغه و ماهيت اين قيام اختصاص يافته است.