انیشتين ـ چهره‌ي شاخص علم فيزيك ـ در سال 1905، در بيست و شش سالگي دنياي علم را با نظريه‌ي خاص نسبيت خويش به لرزه افكند و مفاهيم بنيادين واقعيت را متحول ساخت؛ از سويي ليدار تاگوتاما كه امروزه بودا ناميده مي‌شود در قرن 5 قبل از مسيح در شمال هند به دنيا آمد و پايه‌هاي بوديسم را با نگرشي جديد بر زندگي و حالات معنوي بنا نهاد. در 300 سال گذشته به علم و مذهب به منزله‌ي دو حوزه‌ي مخالف و متضاد نگريسته شده است اما با مقايسه‌ي نظريه‌هاي اين دو فرد كاملا متفاوت از نظر زماني و موضوع حقايق مشابهي به دست مي‌آيد. در واقع با مقايسه و بررسي نظريه‌ها و گفته‌هايي از انیشتين و ديگر فيزيك‌دانان امروزي با گفتار عرفاي شرق خصوصا بودا در حوزه‌هايي چون ماهيت زمان و ماده، يكپارچگي تمام پديده‌ها، توصيف واقعيت از طريق تناقض، رابطه‌ي ميان ناظر و نظارت‌شونده و نياز به آزمايش دانش، به شباهتي عجيب ولي واقعي دست مي‌يابيم. نگارنده در كتاب حاضر برخي موضوعات از جمله تجربه‌ي بشري، معيار حقيقت، موارد ذهني و عيني، توهمات، امواج، ذرات و ماده زمان و فضا و وحدت و كثرت را از دو ديدگاه فلسفي ـ ديني و فيزيكي بررسي كرده است. وي با بررسي تطبيقي اين دو ديدگاه به آشكار كردن شباهت ميان علم و دين پرداخته است.