فاطمه‌ي زهرا (س)، دختر محمد (ص) از خديجه‌ي كبري و زوجه‌ي علي (ع) است. وي از اهل بيت (ع) و از اصحاب كساء است و از نظر شيعه در رديف مريم و آسيه، بلكه بهتر از آن دو و بانوي بانوان جهان است. فاطمه‌ي زهرا (س) داراي اسم‌ها و لقب‌هاي بسياري از جمله بتول، طاهره، صديقه، و سيده النساء العالمين است. هريك از انبياي الهي در طول تاريخ بشر به شكل بارزي يكي از اسم‌ها و صفت‌هاي الهي را محقق ساخته‌اند، يعني مظهر يكي از آن‌ها بوده‌اند. حال با درنظر گرفتن اينكه فاطمه (س) را ام اسماء مي‌نامند، مي‌توانيم به ميزان و درجه‌ي منزلت ايشان نزد خدا و بزرگان خاص او پي ببريم. امام حسن عسگري (ع) در مدح ايشان فرموده‌اند "ما حجت‌هاي خدا بر خلق هستيم، و جده‌ي ما فاطمه، حجت ‌ما مي‌باشد". با توجه به اين منزلت، شناخت و معرفت نسبت به وي مي‌تواند باعث صعود عبوديتي انسان و نزديك شدن به ذات مقدس الهي باشد. نويسنده در اين كتاب، فضيلت‌هاي حضرت فاطمه (س) و نيز اسم‌ها و معني اسم‌هاي ايشان را بيان كرده و آن‌گاه به تبيين موقعيت فاطمه‌ي زهرا (س) در امر نبوت و امامت و ولايت تكويني فاطمه (س) با استناد به نظريه‌هاي مقامات عالي‌مرتبه‌ي ديني مي‌پردازد. در پايان نيز موضوع سلوك و صعود به سوي فاطمه (س) را مطرح و بررسي مي‌كند. اسناد مذكور در ارتباط با ولايت تكويني فاطمه (س) شامل 20 سند است كه متن آن‌ها در پايان كتاب درج گرديده است.