روش‌هاي واژه‌گزيني عبارت‌اند از: وام‌گيري؛ معادل‌يابي؛ گرده‌برداري (روش گرده‌اي)؛ گرده‌اي ـ مفهومي (روش نيمه مفهومي)؛ و مفهوم بنياد (روش مفهومي). بر اين اساس در روش مفهومي چون به معنا يا كاربرد يا توصيف ساير ويژگي‌هاي مفهوم اشاره مي‌شود، يا مفهوم با استفاده از متن، نام‌گذاري مي‌شود، آزادي عمل واژه‌گزين بسيار زياد است. يعني واژه‌گزين در پوسته‌ي لفظ، محصور نمي‌ماند‌، آن را مي‌شكند و به هسته‌ي مفهوم دست مي‌يابد. به اين ترتيب مي‌توان براي واژه‌گزيني در مرتبه‌ي ترجمه، چارچوبي نظري بيان كرد كه بر اساس آن گرده‌برداري، درون رويكرد مقصدمدار، و روش مفهومي، درون نظريه‌ي ترجمه‌ي ساخت‌شكنانه قرار مي‌گيرد. كتاب حاضر حاوي اصطلاحات مفاهيمي ويژه‌اي است كه نگارنده آن‌ها را پس از گردآوري از منابع متنوع، در نظامي يكپارچه مدون كرده و به منظور طراحي الگويي ويژه، در نمايي گرافيكي ترسيم كرده است. اين الگو حاوي نگاه ويژه‌ي فلسفي به برنامه‌ريزي زباني و نشان‌دهنده‌ي جايگاه واژه‌گزيني و نسبت به آن با ساير رويكردها در اين زمينه است.