"ديتر ميسگلد" (مولف كتاب حاضر) از فيلسوفان نقاد فلسفه و هم‌چنين از نقادان دموكراسي فعلي و آمريكايي است. وي سفري علمي به ايران داشت كه نتيجه‌ي سفر وي در نشريه‌ي "دانشكده" منتشر شده است. كتاب حاضر شامل چهار مقاله و يك گزارش از سفر وي به ايران و سخنراني وي در اصفهان تحت عنوان "گفت‌وگو؟ كدام گفت‌وگوي تمدن‌ها؟ درس‌هايي از وضعيت آمريكاها "شمالي و جنوبي" است. او در اين مقاله، از موانعي كه گفت‌وگوي بين فرهنگ‌ها با آن مواجه است سخن مي‌گويد و اشاره مي‌كند كه گفت‌وگو بين تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و كشورها و جوامع، مستلزم وجود شرايط برابر است. به عبارت ديگر، برابري، شرط اساسي اين نوع گفت‌وگوهاست. مقاله‌ي نخست كتاب "وجه تمايز اروپا، علوم انساني و جامعه‌ي جهاني: تاملاتي در برخي آثار اخير هانس گئورگ گادامر" نام دارد كه در آن وجه تمايز اروپا از منظر دروني و بيروني به بحث گذاشته شده است. وي در اين مقاله سعي مي‌كند كه ترديدهايي را از زمينه‌ي وجوه تمايز اروپا، آن‌گونه كه گادامر مشاهده مي‌كند ايجاد كند. در مقاله‌ي بعدي تحت عنوان "مدرنيته، دموكراسي و مهندسي اجتماعي" به جدول قديمي ‌هابرماس و گادامر در باب هرمنوتيك و تئوري انتقادي اجتماعي در پرتو مشاركت جديد پراگماتيست‌هاي امريكايي مانند ريچارد برنشتاين و ريچارد رورتي پرداخته شده است. در مقاله‌ي سوم تحت عنوان "حقوق بشر، گذشته و آينده: در ضرورت گشايش افقي واقعي براي عدالت جهاني، نگارنده دو بحث به هم پيوسته را پيش مي‌برد: نخست نقد تاريخي و فلسفي اعلاميه‌ي حقوق بشر و دوم فراهم آوردن پيشنهادهايي براي تعميق اين حقوق در فراسوي اعلاميه‌ي موجود. آخرين قسمت كتاب، ترجمه‌ي گزارش كوتاهي است كه ميسگلد به درخواست همكاران و دانشجويان، پس از سفر به ايران نوشت و در مجله‌ي دانشكده منتشر شد. در اين گزارش ميسگلد با تاكيد بر اين كه هفتاد درصد جمعيت ايران، پايين‌تر از سي‌سال و شصت درصد از دانشجويان ايراني، زنان هستند، از سفر به ايران اظهار خشنودي مي‌كند، و اظهار مي‌كند كه من كاملا آگاهانه مي‌گويم كه انقلاب اسلامي ايران، تاييد يا بازتاييد سوال‌برانگيز هويت تاريخي يا يكي از هويت‌هاي آن بوده است.