حوادث طبيعي از گذشته‌ها جزء بحران‌هاي عمومي بوده است. اين حوادث بدون در نظر گرفتن وضعيت اقتصادي، تشابه فرهنگي يا مهاجرت بر تمام جوامع اثر مي‌گذارند. حوادث از نظر فيزيكي و روان‌شناختي تاثيرات مخربي بر زندگي افراد دارند و بر زندگي خانواده، روابط با دوستان و تعامل بين اعضاي خانواده و ديگر موسسات در جامعه‌ي بزرگ‌تر نيز تاثير مي‌گذارند. اين تاثير بر كودكان و احساس امنيت آنان نسبت به اماكن آشناي ديروز بسيار بيش‌تر بوده و استرس بيش‌تري را در آنان پديد مي‌آورد. براي مقابله با اين استرس‌ها، امروزه مدارس، خدمات مشاوره‌اي و بازگويي را به صورت قسمتي از طرح واكنش سريع به حادثه عرضه مي‌كنند. گروه‌هاي مختلف در جامعه نيز خدماتي را در راستاي كمك به قربانيان، كاهش استرس و آماده‌سازي آنان براي زندگي مجدد در جامعه فراهم مي‌آورند. نويسنده در اين كتاب با استفاده از مدل كوتاه‌‌مدت مشاوره در بحران، رويكردي علمي را برنامه‌ريزي كرده است. وي پس از تعريف بحران‌ها و حوادث و تاثير آن‌ها بر افراد به نقش كمك‌ها و مراقبت‌ها در زمان بحران و نيز پس از آن اشاره كرده و سپس واكنش‌هاي كودكان و نحوه‌ي كمك به كودكان را بررسي كرده است. نويسنده هم‌چنين مساله‌ي بهداشت رواني و برنامه‌ريزي آن را مطرح ساخته است.