اين كتاب، بخشي از خاطرات بيست و هفت ماه كار و زندگي نگارنده (از دي‌ماه 1382 تا بهار 1385) در كمپ‌ها و اردوگاه‌هاي شهر زلزله‌زده‌ي بم است. وي به عنوان يكي از اعضاي خانه‌ي چكاوك (خانه‌ي موسيقي بم) و مسئوول كميته‌ي امدادرساني به هم‌وطنان آسيب‌ديده، فعاليت خود را آغاز كرد. به تصريح وي: "رفتن من به بم براي استفاده از تخصصي خاص نبوده! قصد اقامت در بم نداشتم، اما حس انسان‌دوستي، مرا موظف به اقامت در بم نمود. به جز براي مدت پانزده ماه كه از موسسه‌ي IRAC (ايراك) حقوق دريافت كردم، از هيچ‌جاي ديگري حقوق نگرفتم. حقوقي كه از موسسه‌ي IRAC مي‌گرفتم باتوافق خودم بسيار كم بود و فقط براي اين كه IRAC بتواند مرا به عنوان كارمند معرفي نكند، لازم بود ماهيانه از آن‌ها حقوق دريافت كنم".