گردشگري (تورسيم يا جهانگردي) پديده‌اي است كه از ديرباز با اشكال خاص خود در جوامع انساني وجود داشته و به تدريج با تحولات تاريخي، مراحل تكامل خود را تا عصر حاضر طي نموده است. اين پديده عموما بر پايه‌ي سفر و جابه‌جايي بنا شده كه خود، زاده‌ي نيازهاي گوناگون رواني، فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي انسان است. گردشگران معمولا به لحاظ شرايط محيط زندگي‌شان، وضعيت اقتصادي ـ اجتماعي حاكم بر كشورشان و نيز ميزان آگاهي نسبت به آن‌چه مي‌خواهند ببينند، بياموزند و دريابند، توقعاتي دارند كه در ارتباط با اين نيازها، تنوع پديده‌ها و جاذبه‌هاي گردشگري، در زمينه‌هاي مختلف پديدار مي‌شوند. در اين كتاب نقش گردشگري در توسعه‌ي شهرنشيني به عنوان محور بحث مطرح و توسعه‌ي شهرنشيني و صنعت گردشگري در ايران بررسي مي‌شود. بر اين اساس كتاب حاضر در هفت فصل تدوين شده است. در فصل او با عنوان "شهر در جهان در حال توسعه"، به بررسي پيوند جغرافيا با فعاليت‌هاي گردشگري، گسترش شهرنشيني، ماهيت و مقياس شهرنشيني در حال توسعه، چشم‌اندازهاي تاريخي درباره‌ي شهرنشيني در جهان، الگوها و فرايندهاي شهرنشيني جهاني قرون 19 و 20 و شهر در كشورهاي در حال توسعه پرداخته شده است. در فصل دوم، تحت عنوان "شهرنشيني و نيازهاي اوليه"، ماهيت و تعريف نيازهاي اوليه، قشربندي اجتماعي و چگونگي دسترسي به نيازهاي اوليه، ناهمساني اجتماعي در شهرها و آموزش در شهرها به بحث گذاشته شده است. موضوعات فصل‌هاي ديگر كتاب بدين‌قرار است: فراز و گريز از شهرها، شهر و تمدن شهرنشيني در ايران، تاريخچه و اهداف صنعت گردشگري، نقش گردشگري در تغيير زيرساخت‌ها و هنجارها، گردشگري و توسعه، نقش اكولوژي محيطي و رشد صنعت گردشگري، و پيشنهادها و راه‌كارها.