اين دفتر، ساق‌نامه‌اي است از مشفق كاشاني كه در آن با روشي نوين، به بيان عنايات و افاضات حضرت حق، نسبت به پيامبران، اولياء، عرفا و حكما پرداخته است. وي در سرآغاز اين ساقي‌نامه از ساقي (خداوند) طلب مدد مي‌كند تا بدين‌ترتيب به رستگاري دست يابد. سرگذشت حضرت ابراهيم (ع)، نعت رسول اكرم (ص)، منقبت حضرت علي (ع) و سپس اشعاري به ترتيب در وصف اويس قرني، بايزيد بسطامي، جنيد بغدادي، حسين بن منصور، فردوسي، ابوسعيد ابوالخير، ابن سينا، سنايي، عين‌القضات، مولوي، سهروردي، محي‌الدين عربي، سعدي، حافظ، شبستري، ملاصدرا، شهيد سيد حسن مدرس، پروين اعتصامي، از ديگر بخش‌هاي اين ساقي‌نامه به شمار مي‌آيد. به تصريح دهخدا "ساقي‌نامه"، نوعي شعر در قالب مثنوي و در بحر متقارب است و مضاميني در ياد مرگ و بيان بي‌ثباتي حيات دنيوي و نصيحت و حكمت و... آورد. اما اين ساقي‌نامه به رغم تعريف دهخدا از باده و جام (به معاني عرفاني آن‌ها) سخن به ميان آمده است.