اين كتاب درباره‌ي حاج ميرزاآقاسي ـ وزير معروف محمدشاه قاجار معروف به ميرزا عباسي ـ به نگارش درآمده است. گفتني است وي در آذربايجان، معلم فرزندان عباس‌ميرزا وليعهد بوده و از بين آن‌ها محمدميرزا در حق او اعتقاد و ارادت تمام داشت. پس از قتل قائم‌مقام، محمدشاه او را به صدارت برگزيد و او چون عنوان وزير صدراعظم را نمي‌پسنديد، عنوان شخص اول مملكت را يافت. حاج‌ميرزا آقاسي سپس "عزت‌نساء" دختر فتحعلي‌شاه را به عقد خويش درآورد و امور مملكت را در دست گرفت. از جمله ويژگي‌هاي اخلاقي او مي‌توان بدخويي، بي‌تدبيري، خودخواهي و آزار رساندن بيش‌تر رجال مملكتي با زخم‌زبان‌هاي خود را نام برد. در دوره‌ي او سپاهيان مناطق ماكو و ايروان از آن‌جا كه او را حامي خود مي‌شمردند، در تهران و ولايات ديگر، به مردم تعدي بسيار كردند. حاج ميرزا آقاسي بعد از وفات محمدشاه به حضرت عبدالعظيم رفته، در آن‌جا متحصن شد و سپس به عتبات رفت و در همان‌جا وفات يافت. در دوره‌ي صدارت اين وزير عصر قاجار به علت خرج‌هاي بي‌اندازه و عدم اطلاع او از جريان امور، خزانه‌ي دولت تهي شد و مملكت به سرحد افلاس رسيد.