در نوشتار حاضر، نويسنده با رويكردي رفتارشناسانه به بيان پنج عنصر اساسي در زندگي مي‌پردازد. كه عبارت‌اند از: بينش، منش، اقدام، دست‌آورد، و شيوه‌ي زندگي. بر اين اساس وي با تاكيد بر ضرورت بينش و منش درست در زندگي، به اهميت انجام اقدامات عملي براي دست‌يابي به اهداف غايي اشاره مي‌كند. در ادامه نيز از نقش دستاوردها ـ برداشت‌هايي كه از تلاش‌هاي گذشته به دست مي‌آيد ـ ياد كرده و سرانجام از چگونگي انتخاب و برنامه‌ريزي در زندگي (تحت عنوان شيوه‌ي زندگي) سخن به ميان مي‌آورد. برخي از مباحث كتاب عبارت است از: چگونگي شكل‌گيري بينش شخصي، يادگيري از ناكامي ديگران، چگونه يك مشاهده‌گر خوب باشيم؟، خطر غفلت، طراحي آينده، ارزش اجتماع بزرگ، تهور بهتر از تساهل است، برنامه‌ريزي براي اقدامات، ارزش مهارت جديد، تشديد چالش‌هاي آينده بر اثر غفلت، شيوه‌ي زندگي بازتابي از چيستي و كيستي ماست، و لزوم توام بودن علم و عمل در زندگي.