اين دفتر، سروده‌هايي است به سبك نو كه در آن سراينده مضاميني از عشق، انديشه و دغدغه‌هاي بشري را واگويه مي‌كند؛ براي مثال: نگاه كن!/ ته فنجان شعاع‌هاي دايره مي‌بيني/ نوارهاي دور دايره/ سياه‌رنگ‌اند با لكه‌هاي سفيد/ و برعكس/ تراكم رنگ سياه نشان مي‌دهد/ "كوتوله‌هاي سفيد"/ در مجاورت حفره‌هاي سياه/ به "غول‌هاي سرخ"/...