نگارنده در كتاب حاضر ضمن بررسي اوضاع سياسي و اجتماعي دوره‌هاي مختلف تاريخ ايران ـ از آغاز تا عهد قاجاريه ـ به شرح هريك از عناصر پوشاك مربوط به آن دوره پرداخته و در اين زمينه از تصاوير مختلف سياه و سفيد و رنگي سود جسته است. در كتاب خاطرنشان مي‌شود: انسان در آغاز آفرينش نيازي به پوشش تن و سر نداشته است. زيرا بدنش پوشيده از مو بوده؛ ولي در نتيجه‌ي تكامل و كم شدن موهاي روي پوست بدن، كه به لحاظ تاثير اوضاع طبيعي رخ داده بود، احساس نياز به پوشاندن تن و سر براي دفاع از خود در مقابل گرما و سرما و ساير عوامل طبيعي در او قوت گرفت. او ابتدا به تقليد از جانوران، اولين پوشش تن و سر را از پوست انتخاب كرد. به همان‌سان كه بشر مراحل اوليه‌ي تمدن را طي مي‌كرد پوشش او نيز همانند وسايل و تجهيزات زيست‌محيطي‌اش بار ديگر جنبه‌ي تفنن و آرايش يافت. و به مقتضاي اوضاع طبيعي و اقليمي، ميزان درجه‌ي تمدن و فرهنگ، عوامل اجتماعي و اقتصادي و اعتقادي، در طي قرون و اعصار تغيير شكل داد تا اين كه وسيله‌اي شد براي ابزار سليقه و نماد اختلاف طبقاتي؛ يعني قطع نظر از احتياج و تغييرات جوي ـ محيطي، تغييرات فرم و جنس تن‌پوش را موجب شد و به لحاظ ميزان درجه‌ي تمدن و تسلط حكومت‌ها، كم‌كم تن‌پوش شكل معيني پيدا كرد كه سبب به وجود آمدن مد شد.