آن‌چه در اين كتاب عرضه مي‌شود، حاوي تجربيات نگارنده است در برخورد با بيماران استثنايي و نحوه‌ي معالجه‌ي آن‌ها. در بخشي از كتاب خاطرنشان گرديده است: "مشكل اساسي كه اكثر بيماران با آن مواجهند، ناتواني‌شان در مهر ورزيدن به خودشان است چرا كه در دوره‌اي حياتي از زندگي‌شان توسط سايرين دوست داشته نشده‌اند. اين دوره در بيش‌تر موارد به دوران كودكي بازمي‌گردد كه طي آن رابطه با والدين، شيوه‌هاي مشخصه‌ي فرد را در برخورد با فشار رواني شكل مي‌دهد. در بزرگسالي اين واكنش‌ها را تكرار مي‌كنيم و خود را مستعد بيمار شدن مي‌سازيم و شخصيت‌مان اغلب، ماهيت خاص بيماري را تعيين مي‌كند. توانايي در دوست داشتن خود، همراه با توانايي دوست داشتن زندگي با پذيرش كامل فاني بودن آن، فرد را قادر مي‌سازد تا كيفيت زندگي را بهبود بخشد".