نگارنده در اين كتاب كوشيده تا با بهره‌گيري از خلاصه مقالات صاحب‌نظران، جايگاه دو عنصر مطبوعات و اخلاق در جامعه‌ي اسلامي ايران، چگونگي رابطه‌ي مطبوعات و اخلاق، آسيب‌هاي اين رابطه و ديدگاه شرع مقدس اسلام در اين خصوص را ارزيابي كند. بر اين اساس وي پس از طرح مباحث مذكور، تعدادي پرسش در خصوص اخلاق مطبوعاتي مطرح ساخته و در ادامه اين نتايج را به دست مي‌دهد: "در جامعه‌اي نظير ايران اسلامي كه اركان اجتماعي آن همه برگرفته از دستورات مذهبي است و اخلاق حاكم بر جامعه نيز اخلاقي برگرفته از متن شرع است، حدود و مرزهاي اخلاقي و رعايت آن‌ها از جانب مطبوعات، درخواست و انتظار اجتماع است. در اين ميان، ديگر رسانه‌ها به ويژه صدا و سيما با توجه به گستره‌ي وسيع مخاطبان خود و اثرگذاري ويژه‌اي كه در ميان جامعه دارد، مي‌توانند در توسعه‌ي فرهنگ رعايت اخلاق در رسانه‌ها از جمله مطبوعات، نقش موثري داشته باشند".