دومين شماره از مجموعه پژوهش‌هاي تئاتر ديني، در شش فصل تنظيم شده است. فصل نخست به جايگاه عنصر "شگفتي" در صحنه‌ي نمايش اختصاص يافته و طي آن به كشاكش واقع‌گرايي و فراواقع‌گرايي در تاريخ نمايش، اشاره شده است. در فصل دوم، عنصر شگفتي در چند نمايش‌نامه‌ي ديني و غير ديني مشهور جست و جو شده است. تبيين عنصر شگفتي در حكايات ديني و عرفاني، موضوع فصل سوم كتاب را تشكيل مي‌دهد. در اين فصل، ابتدا اصطلاح عرفاني "حيرت" بررسي و سپس تحليلي از عوامل ايجاد شگفتي در اين حكايات، عرضه شده است. در فصول بعدي، حكايات عرفاني بر اساس سه عنصر مهم تئاتري تقسيم‌بندي شده‌اند: در فصل چهارم آن دسته از حكايات شگفت عرفاني معرفي گرديده‌اند كه حادثه يا موقعيتي را معمولا خارج از اراده و توان شخص، ترسيم كرده‌اند. در فصل پنجم مبحث شخصيت آورده شده است و در فصل پاياني ديالوگ‌هاي اين حكايت، فراهم آمده است.