كتاب حاضر، تصحيحي است از "رساله‌ي سپهسالار" اثر فريدون بن احمد معروف به "سپهسالار" ـ از مريدان مولانا. كتاب كه در ميان سال‌هاي 690 تا 712 نگارش يافته كهن‌ترين و مهم‌ترين سند منثوري است كه تا كنون درباره‌ي زندگي مولانا جلال‌الدين (604 ـ 672) به دست آمده است و اين موضوعات را دربرمي‌گيرد: اسناد خرقه و تلقين ذكر پدر خداوندگار مولانا سلطان العلما بهاءالدين الولد، مقامات سلطان العلما بهاءالدين محمد الولد، تاريخ ولادت و مدت عمر حضرت مولانا، اسانيد خرقه و تلقين و اصحاب صحبت، و مناقب حضرت خداوندگار. صحايف پاياني "رساله‌ي سپهسالار" نيز كه شامل ذكر احوال برخي خلفا و اصحاب مولانا، از جمله سلطان ولد و فرزندانش: امير عارف چلبي و امير عابد چلبي و بعضي ديگر از جانشينان وي است، افزوده‌ي پسر فريدون سپهسالار، "جلال‌الدين" است. فريدون سپهسالار در بخش‌هايي كه حكايتي از مولانا يا اصحاب نقل مي‌كند، سبك نوشتاري ساده و عاري از تكلفات و تزئينات برون‌زباني دارد؛ اما آن‌جا كه به توصيف و بيان شخصيت و تمجيد و ستايش مولانا و اصحاب مي‌پردازد از عناصر بلاغي بيش‌تر بهره مي‌گيرد. وي مي‌كوشد ادعاهاي خويش را درباره‌ي آموزه‌هاي صوفيانه‌ي مولانا با نقل احاديث و ابيات مثنوي و غزليات شمس و يا اقوال مولانا محكم كند. گفتني است، تصحيح اين اثر بر اساس نسخه‌ي كتابخانه‌ي مرعشي قم ـ از قديمي‌ترين نخس خطي موجود رساله‌ي سپهسالار ـ انجام شده است، نيز از نسخه‌ي طبع سنگي كانپور.