در اين كتاب آثاري از شاعران معاصر ايراني كه متاثر از آثار شعراي مغرب‌زمين سروده شده، بررسي گرديده است. اين افراد عبارت‌اند از، دهخدا، پروين اعتصامي، شهريار، م. اميد، خانلري، اديب الممالك، بهار، رهي معيري، ايرج‌ميرزا، گلچين معاني، نيما يوشيج، و سيداشرف‌الدين حسيني معروف به نسيم شمال. براي نمونه استاد دكتر عبدالحسين زرين‌كوب درباره‌ي قطعه‌اي از دهخدا مرسوم به "روسا و ملت" مي‌نويسد: "اين اشعار با اين زبان لطيف عاميانه، شكايتي لطيف و انتقادي تند از بيدادي‌ها و ناروايي‌هاي جامعه است. طرح قصه، انسان را به ياد يك قطعه شعر عاميانه‌ي دانماركي مي‌اندازد كه گوته، شاعر آلماني آن را نظم كرده و عنوانش شاه الف (ERL konig) است. در آن قصه، كودكي را توصيف مي‌كند كه از ترس غولي موهوم در آغوش پدر، قالب تهي مي‌كند. شباهت بين اين قصه كه كودك از ترس غول بيابان در آغوش پدر مي‌ميرد با قصه‌ي فكاهي كه از بيم غول گرسنگي در دامان مادر، جان مي‌دهد پوشيده نيست. اما قصه‌ي دهخدا خلاف قصه‌ي گوته، جنبه‌ي وهم و خيال ندارد و حقيقت صرف است و لطف و حلاوت غم‌آلود آن نيز از همين‌جاست".