در اين كتاب پس از معرفي كوتاه زبانهاي ايراني، ادبيات شفاهي و مكتوب اين زبان‌ها در ايران باستان، شناسايي مي‌شود .محدوده تاريخي پيش از اسلام در اين كتاب، براساس روش معمول زبان شناسي تاريخي به دو دوره "باستاني " و "ميانه "تقسيم مي‌شود .در كتاب تصريح شده است" :از برپايي نخستين حكومت مستقل ايراني يعني پادشاهي ماد تا آغاز اسلام، در اين سرزمين پهناور، آثار ادبي گوناگوني به زبانهاي ايراني به وجود آمد كه حاصل ذوق، انديشه، دانش، عواطف و علايق ديني ايرانيان است .بخشي از اين آثار، دولتي‌اند نظير سنگ نوشته‌هاي شاهان و نوشته‌هاي روي سكه‌ها و بخشي ديگر از نوشته‌ها، غير ديني و بر پايه داستان‌هاي ملي، افسانه‌ها و بعضي از آداب و رسوم اجتماعي مبتني است و پيكره اصلي ادبيات شفاهي پيش از اسلام را تشكيل مي‌دهد .اما بيشتر آثاري كه از اين دوران به صورت مكتوب بر جاي مانده با دستگاه‌هاي ديني زرتشتي، بودايي، مانوي و مسيحي مرتبط است و بدنه اصلي ادبيات ديني ايران پيش از اسلام را مي‌سازد .