نويسنده در اين اثر به بررسي آثار "دريدا" و شالوده‌شكنان پيرو او، هم‌چنين به تشريح و تفسير راهبرد‌هاي خوانش و نوشتار شالوده‌شكن و پي‌آمدهاي آن براي انديشه‌ي امروزي مي‌پردازد. در تعريف "شالوده‌شكني" آمده است: شالوده‌شكني همراه يادآور پيوند ريشه‌شناختي بين "بحران" (crisis) و "نقادي" (criticism) است. شالوده‌شكني روشن مي‌كند كه هرگونه چرخش اساسي در انديشه‌ي تاًويلي هميشه به ناچار با محدوديتي ناشي از "بي‌معنا جلوه كردن" مواجه خواهد شد. شالوده‌شكني تمايز بنيادي بين "ادبيات" و "نقادي"، را كه اين اصول با خود همراه داشتند، به چالش مي‌گيرد. وانگهي، شالوده‌شكني اين ايده را به چالش مي‌كشد كه نقادي دقيقا مادام كه متون نقادانه در سوداي دست‌يابي به شاًن "ادبي" نباشند، نوع خاصي از شناخت را مهيا خواهد كرد." مباحث اين كتاب در قالب اين موضوعات فراهم آمده است: "ريشه‌ها: ساختارگرايي و نقادي نو"، "ژاك دريدا: زبان عليه خود"، "از آوا تا متن: نقد دريدا بر فلسفه"، "نيچه: سياست شالوده‌شكني"، "ارتباط آمريكايي"، "نتيجه‌گيري: سازهاي مخالف (وينگنشتاين: زبان و شكاكيت). در بخش پاياني كتاب نيز بخشي درباره‌ي شالوده‌شكني، پسامدرنيسم و سياست نظريه به ميان آمده است.