اين پژوهش مشتمل است بر سير خداباوري در اديان يهوديت، مسيحيت و اسلام از زمان حضرت ابراهيم (ع) تا عصر حاضر كه با نگاهي بر ديدگاه‌هاي مشركان، هندوان و بوداييان درباره‌ي خدا به نگارش درآمده است. در مقدمه‌ي كتاب، نگارنده خاطرنشان مي‌سازد: همه‌ي اديان بزرگ مي‌پذيرند كه توصيف اين ساحت متعالي به زبان مفهومي عادي امكان‌ناپذير است. توحيد‌گرايان اين ذات متعالي را خدا ناميده‌اند، ليكن آن‌ها اين را با قيود مهمي مشروط ساخته‌اند. براي مثال يهوديان از اعلام نام مقدس خدا منع شده‌اند و مسلمانان نبايد بكوشند به تصوير خدا در اشكال بصري بپردازند. اين دستور يادآور اين نكته است كه واقعيتي كه ما آن را خدا مي‌ناميم، فراتر از وصف و بيان بشري است. در واقع ما شباهت خيره‌كننده‌اي را در تصورات يهوديان، مسيحيان و مسلمانان درباره‌ي خدا مي‌يابيم، هرچند هم يهوديان و هم مسلمانان، نظريه‌هاي مسيحي درباره تثليت و تجسد را تقريبا كفرآميز مي‌يابند، آنان نفاسير و روايت‌هاي خاص خود را در باب اين موضوعات الهياتي بحث‌انگيز پديد آورده‌اند. ليكن هربياني از اين موضوعات عام تا حدي متفاوت است و نيروهاي ابداع و خلاقيت قوه‌ي تخيل بشري را هنگام كوشش براي بيان احساس دروني خود از خدا نشان مي‌دهند".