در اين كتاب، موسيقي‌درماني به استفاده‌ي مستقيم و غير مستقيم از موسيقي براي بازيابي، نگهداري و قدرت بخشيدن به سلامت روحي، جسمي، احساسي و دروني اطلاق مي‌شود كه بايد توسط فرد متخصص با هدف بهبود بخشيدن به مهارت‌هاي ارتباطي، علمي، حركتي، احساسي و اجتماعي انجام شود. اين فعاليت‌ها مي‌توانند شامل آواز خواندن، شنيدن موسيقي، نواختن ساز، آهنگ‌سازي و انجام حركات ورزشي موزون با موسيقي باشند. بر اين اساس در كتاب ابتدا از ارتباط موسيقي و انسان سخن رفته، سپس نظريه و مفهوم موسيقي‌درماني بازگو شده و سرانجام از تاثير موسيقي در درمان بيماري‌هاي جسمي و رواني ياد شده است.