كتاب "ايران بين دو انقلاب از مشروطه تا انقلاب اسلامي "كه اينك به چاپ چهارم رسيده، گزارشي است از رويدادها و تحولات سياسي دوره زوال قاجاريه تا انقراض حكومت پهلوي همراه با تحليلي از مباني اجتماعي سياست در ايران با تاكيد بر چگونگي تحولات تدريجي شكل آن به واسطه توسعه اجتماعي ـ اقتصادي در دوره ياد شده .در اين كتاب، همچنين نقش عوامل اجتماعي و اقتصادي در تحولات و حركات سياسي و ريشه‌هاي قومي و طبقاتي جنبش‌ها و گرايش‌هاي مختلف سياسي در ايران تبيين شده است .كتاب متشكل از سه بخش است .بخش نخست ـ "زمينه تاريخي "ـ به بررسي اوضاع ايران اواخر عصر قاجار و شرح وقايع و تحولات دوران انقلاب مشروطه و حكومت رضاشاه اختصاص دارد .بخش دوم، مباني اجتماعي سياست در دوران بين سقوط استبداد رضاشاه در شهريور 1320و ظهور استبداد محمدرضا شاه در شهريور 1332را تحليل مي‌كند .اين بخش با عنوان "سياست برخوردهاي اجتماعي " شامل اين مباحث است" :سلطنت نظامي تا سلطنت در حال تنازع (مجلس سيزدهم و چهاردهم 1320 :ـ 1325ش)"، "از سلطنت در حال تنازع تا سلطنت نظامي (نخست وزيري قوام، مجلس پانزدهم و شانزدهم، نخست وزيري دكتر مصدق 1324 :ـ 1332ش)"، "حزب توده (تشكيل، گسترش در شمال و جنوب كشور، سركوب، احيا : 1320ـ 1332ش)"، "پايگاه‌هاي طبقاتي حزب توده (طبقه متوسط حقوق بگير، طبقه كارگر شهري، طبقه متوسط مالك، توده‌هاي روستايي) "و "پايگاه‌هاي قومي حزب توده (مسيحيان، آذربايجاني‌ها) ."مخاطبان در بخش سوم با عنوان "ايران معاصر "مهم‌ترين تحولات ايران از سال 1332تا انقلاب اسلامي در زمينه‌هاي مختلف اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي و ديني را بااين عناوين مطالعه مي‌كنند : "سياست توسعه ناموزون :تثبيت قدرت ( 1332ـ 1342)، توسعه اجتماعي ـ اقتصادي ( 1342ـ 1356)، توسعه نيافتگي سياسي ( 1342ـ 1356)، ايران در لبه انقلاب ;" مخالفان :احزاب سياسي ( 1332ـ 1356)، روحانيت مخالف ( 1342ـ 1357)، سازمان‌هاي چريكي ( 1349ـ 1356) ;"انقلاب اسلامي :تظاهرات طبقه متوسط (ارديبهشت 1356ـ خرداد 1357)، اعتراض طبقه متوسط و كارگر (خرداد 1357ـ آذر 1357)، سقوط شاه (دي ـ بهمن 1357) .كتاب با يادداشت‌هاي مولف، كتاب‌نامه و نمايه به پايان مي‌رسد .