اين كتاب، آخرين اثر ادوارد سعيد ـ استاد ادبيات انگليسي تطبيقي دانشگاه كلمبيا ـ است و شامل گفتارهاي درسي وي در خصوص اومانيسم، وظايف اومانيست، بازگشت به فيلولوژي (زبان‌شناسي تاريخي) و مقدمه‌اي بر محاكمات ـ اثر معروف اويرباخ ـ است. در كتاب، تصريح گرديده است: "سعيد مدعي است تا زماني كه خود ـ آگاهي را با انتقاد از خود تكميل نكنيم، يا در حقيقت زماني كه ندانيم كه خود ـ آگاهاي با انتقاد از خود است كه ساخته مي‌شود، اومانيسم و جلوه‌هاي علمي آن (انسانيت) هنوز در افق مشاهده نمي‌شود. آن چه اين اكمال را فراهم مي‌سازد و شناخت تازه‌اي را امكان‌پذير مي‌كند، مطالعه‌ي ادبيات است. كوتاه سخن آن كه، مطالعه‌ي ادبيات ـ يا بهتر نقد ادبي ـ هنگامي كه با خودآگاهي به كمال رسانيده شود، شكوفايي واقعي توانايي بي‌همتاي انسان را به ارمغان مي‌آورد: ظرفيت خود ـ ناقدي". در ادامه نگارنده در پاسخ به اين سئوال كه چرا اشتغال ذهن به تمام آن جه انساني است به ضرورت مي‌تواند با توانايي نقد خويشتن ما ارتباط پيدا كند، خاطرنشان مي‌سازد: "هنگامي كه نقد در دانشگاه‌هاي ما تنگ‌نظرانه نباشد، هنگامي كه نقد، مفاهيم و سنت‌هاي ساير فرهنگ‌ها را مطالعه كند، روزنه‌ي بازي است كه مي‌تواند منتقد خويش باشد. چنين است كه ديگري، منبع و ذخيره‌اي براي شناخت بهتر انتقاد از خود است". كتاب با بحث درباره‌ي "ويكو" آغاز و با ارتباط اومانيسم در زندگي و سياست آمريكا پايان مي‌پذيرد.