چهارمين شمارگان از اين مجموعه، شامل تحليلي طبقه‌بندي شده از آثار "رنزو پيانو" ـ از معماران معاصر ـ است كه در هر قسمت، پروژه‌ها به ترتيب زماني معرفي شده‌اند. به تصريح كتاب: " پيانو از سال 1970 تا كنون جزو پيشگامان بزرگ عرصه‌ي معماري جهان بوده است. كارهاي او آميزه‌اي از سنت‌هاي ارزشمند سرزمين مادري‌اش و پيشرفته‌ترين دستاوردهاي فن‌آوري قرن بيستم است. مشهورترين آثار وي عبارت‌اند از: مركز پمپيدو در پاريس كه با همكاري ريچارد راجرز كاركرد. فرودگاه جهاني كانساي در اوزاكا، طرح بازسازي پوتسدامر پلاتز در براين و بناهاي بي‌شمار ديگر... تلاش براي رسيدن به مفاهيم فضايي جديد، جست‌وجوي اصول سازه‌اي و روش‌هاي اجرايي نو، حداكثر استفاده از توانمندي مصالح، توجه به محيط زيست و نيازهاي در حال تغيير انسان معاصر، اهميت دادن به مفهوم احساس فضايي در معماري و... همه‌ي ويژگي‌هايي هستند كه در آثار معماري پيانو تحقق يافته‌اند... وي، هم‌چون بسياري از هنرمندان برجسته‌ي سرزمين مادري‌اش ـ ايتاليا ـ همواره در جست‌وجوي تحول و نوآوري بود اما در راستاي اين تلاش هرگز از سنت‌ها و فلسفه‌هاي بومي دور نمي‌شد و طبيعت ـ اولين منبع الهام انسان خلاق ـ را همواره مورد توجه داشت تا جايي كه در سال‌هاي اخير توانست بهترين نمونه‌هاي معماري سبز را خلق كند كه بي‌شك نقشي اساسي در گسترش مفهوم پايداري داشته است".