كتاب حاضر حاوي مطالبي است در خصوص گريه و انواع آن (اعم از گريه‌ي حق و باطل) نيز گريه از ديدگاه فلسفي و عرفاني كه طي مباحث فلسفي كتاب، مطالبي در خصوص شعر و موسيقي، بازگو شده است. به تصريح نگارنده: "گريه در زندگي آدمي نقش حياتي و اساسي دارد و بر اساس اين كه اين حال در جهت سعادت نهايي آدمي يا خلاف آن باشد، ممكن است بازنده يا مخرب باشد. گريه‌ي سازنده، گريه‌اي است كه حق باشد و حق بودن گريه مستلزم آن است كه اول صادق باشد. ثانيا زمام اصلي آن در دست قوه‌ي عاقله باشد. البته چون رابطه‌ي قوه‌ي عاقله و عوامل تحريكي، يك رابطه‌ي حقيقي است، بنابراين شرط سومي نيز در اين جا وجود دارد و آن شرط اين است كه عامل تحريك نيز حق باشد. بهترين و برترين عامل تحريكي همان ادعيه و زياراتي است كه از سرچشمه‌ي جان معصوم، بر كوير تشنه‌ي جان‌ها سرازير شده است. زيرا كه اين ادعيه و زيارت، ناشي از انسان‌شناسي و هستي‌شناسي معصومانه و مبتني بر حقايق عاليه است". در ادامه نگارنده از راز گريه سخن مي‌راند. به تصريح وي: "1- گرياننده‌ي حقيقي خدا و خداست. 2- اين اسم از اسماي فعلي و نيازمند مظهري است كه به طور عيني و تكويني از "گريه" حكايت نمايد. 3- از روايات معصومين چنين برمي‌‌آيد كه اين مظهر وجود اباعبدالله (ع) است. به گونه‌اي كه حضرت قتيل العبره ـ كشته‌ي اشك مي‌باشد".