اين كتاب بخشي از خاطرات، زندگي، اخلاق، و معرفي خاندان، شخصيت، انديشه‌ها، مسافرت‌ها، ديدگاه‌ها و بيانات اخلاقي و عرفاني مرحوم "جعفر مجتهدي" است. در بخشي از كتاب آمده است: مجتهدي پيوسته در پي انجام اوامر حضرات معصومين، از اين شهر به آن شهر و از اين ديار به آن ديار هجرت مي‌كرد و بسياري از اوقات را در بيابان‌ها به عبادت و توسل و چله‌نشيني مشغول بود. گذشته از عبوديتي كه در حدي بالا دارا بود، در يك كلام بايد گفت: فاني در اراده‌ي معصومين طريقت وحي بود و حركات و سكناتش در تمام شئون، با اراده‌هاي قدسي حضرات معصومين تنظيم شده بوده مباني سلوكي مجتهدي دركلامي كوتاه و طي دو موضوع اين‌گونه خلاصه مي‌شود. الف ـ عشق به امام حسين ب ـ التيام دل‌ها. مجتهدي را بايد عارفي فراديني ـ مسلكي و در كلامي واقع بين‌المللي دانست. مقصود ما از فراديني در حقيقت گذر او از مرز و آفاق كشورهاي اسلامي‌نشين و عبور قاهرانه‌ي وي از قلمرو اعتقادي اسلام و حضور در صحن فرهنگ‌ها و قوميت‌هاي غير مسلمان است.