كتاب حاضر در واقع تلخيصي است از پايان‌نامه‌ي كارشناسي ارشد نگارنده در رشته‌ي "پژوهش علوم اجتماعي" در دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن كه تحت عنوان "بررسي عوامل موثر بر تغيير زبان آذربايجاني‌هاي تهران" در بهار سال 1384 دفاع گرديده است. نگارنده قصد خود را از اين پژوهش، احساس رنج و فشار اجتماعي وارد بر شهروندان ترك زبان ايران و عدم انعكاس زبان آن‌ها در رسانه‌ها يا آثار منتشر شده از طرف ارگان‌هاي دولتي، فرهنگي، آموزشي و علمي در كنار زبان فارسي معرفي مي‌كند. نگارنده در بخش "بحث و پيشنهادها" با اشاره به قوانين كشور عراق و افغانستان، تصريح مي‌كند: "علمي‌تر و منطقي‌تر است كه اصول قانون اساسي كشور ما هم در زمينه‌هاي زباني، آموزشي و فرهنگي، تناسب‌هاي لازم را در رابطه با جمعيت و زبان‌هاي رايج جامعه دارا باشد. چرا كه جامعه از اين لحاظ نه تنها هزينه‌هايي را از لحاظ ملي و بين‌المللي متحمل مي‌شود و عايداتي در همانندسازي به دست نمي‌آورد، بلكه احتمالا در آينده ناظر و شاهد شكاف‌هاي قومي خطرناك و حتي بحران‌هاي قومي هم باشيم".