اين كتاب، گزارش سفر نوزده روزه‌ي "دارسي تاد" به مازندران است. او همان‌طور كه خود در آغاز سفرنامه‌اش مي‌گويد، سركرده‌ي توپخانه‌ي ايران بود كه در روز دوشنبه هفدهم ذي‌الحجه‌ي هزار و دويست و پنجاه و يك قمري به اتفاق كاپيتان "استوارت" از تهران به سمت مازندران حركت كرد. او در اين سفر دقت وافي به خرج داد. در بين راه، از كوه‌ها، رودها، محصولات باغي و كشاورزي، منازل بين راه، آب و هوا، فاصله‌ي بين آبادي‌ها، قلعه‌ها، صادرات برنج به سمنان، خرافات رايج ميان مردم، شيوه‌ي صيد پرندگان، و فراواني و ارزاني آن‌ها سخن رانده است.