مولف در اين رساله، به رغم لحن متشرعانه و توجه‌اش به "نقل" از "عقل" بهره مي‌گيرد و آيات فراواني را در دفاع از عقل شاهد مي‌آورد و شرف آدمي را به "علم" مي‌داند و لذت نفس را در معقولات مي‌داند. وي در پي نشان دادن بهترين علوم ـ كه در نظرش همان "علم آخرت" است، و به نسبت علوم با سعادت ديدار حق تعالي ـ به دو گونه رده‌بندي قايل شده است. در گونه‌ي نخست، از "علم مفيد در دنيا و آخرت" و مصداق آن، يعني "علم احكام شرع" آغاز مي‌كند و آن‌گاه به ترتيب از اين علوم و مصداق‌هايشان سخن مي‌گويد. مولف در دومين گونه‌ي رده‌بندي، علوم را تقسيم مي‌كند به: 1- آن چه به مصالح بدن در دنيا تعلق دارد، علم طب و علم فقه. 2- آن چه به مصالح نفس و تصفيه‌ي باطن تعلق دارد، يعني علم تهذيب اخلاق. 3- آن چه موجب نجات و سعادت ابدي است، يعني علم به ذات و صفات حق، و علم به ملائكه و حكمت آفرينش دنيا و آخرت، و داشتن روح و جنت و دوزخ، و اسرار كلام الله و آن چه به دان ماند. در تصحيح اين رساله، از ميكروفيلم تنها نسخه‌ي بازمانده از آن در كتابخانه‌ي فاتح استانبول ـ كه در دانشگاه تهران موجود است ـ استفاده شده است. بخش نخست چاپ اين كتاب مطالبي است درباره‌ي رده‌بندي علوم در ايران و اسلام كه به تفصيل درباره‌ي آن سخن رفته است.