اين اثر شرح وقايع عصر "غياث‌الدين فيروزشاه تغلق" (709 ـ 780) از پادشاهان هند است كه مؤلف آن را از جلوس سلطان غياث‌الدين آغاز كرده و تا پايان سال ششم از جلوس وي نوشته است. بدين سان، از احوال سلطان فيروز شاه در ديباچه‌ي ذكر سلطان يكصد و يك مقدمه اختيار كرده و از جلوس تا ششم سال، يازده مقدمه نوشته است. شمس عفيف آن نود مقدمه‌ي باقي مانده را بر پنج قسم و هر قسم را بر هجده مقاله تقسيم نموده و تاريخ خود را در سال 801 هـ . ق به پايان رسانيده است. يادآور مي‌شود: حضور وي در دربار فيروزشاهي به وي اين امكان را داده كه با بزرگان قوم و رجال دولت در حشر و نشر باشد و اطلاعات تاريخي را از آنان كسب كند و به همين مناسبت از اشخاصي كه از حوادث روز و يا وقايع تاريخي گذشته آگاهي داشته‌اند در جاي جاي كتاب با ذكر عباراتي چون "راويان شريف بر اين مورخ ضعيف"، "چنين گويند گويندگان صادق و اخباركنندگان مدقق" و "از زبان والد بزرگوار خود شنيد"، به درستي مطالب خود صحه مي‌گذارد. عفيف موفقيت‌هاي فيروزشاه را به اراده‌ي خداوند نسبت مي‌دهد. با مطالعه‌ي اين اثر مي‌توان به وضع سياسي، اقتصادي و اجتماعي عصر فيروزشاه پي برد. در اين اثر البته اشاره به گراني، قحطي، گرسنگي، و برهنگي كوتاه و گذراست اما مي‌تواند در بررسي مسائل اجتماعي آن دوران مورد توجه قرار گيرد.